Symptomen Pfeiffer

Pfeiffer, ook wel Infectieuze Mononucleose (I.M.), de ‘kissing disease’ of klierkoorts genoemd, is een acute ziekte veroorzaakt door het Epstein-Barr Virus (EBV).

Pfeiffer is een besmettelijke infectieziekte die zich nestelt in de speekselklieren. Het virus verspreidt zich via verkoudheid (hoesten en niezen), druppeltjes speeksel, door uit een vuil glas te drinken, spelen met besmet speelgoed, maar vooral via zoenen.

Het virus kan in sluimerstand in het lichaam aanwezig zijn en toeslaan als het lichaam verzwakt is door bijvoorbeeld examentijd, nieuwe verkering, werkstress enz. Iemand met voldoende weerstand zal de ziekte niet snel oplopen, mensen met een lage weerstand hebben daarentegen een vergrootte kans op het krijgen van pfeiffer. De besmetting kan tot 18 maanden na de ziekte besmettelijk zijn voor anderen.

Klachten

Pfeiffer heeft de volgende symptomen:

• Keelpijn, meestal pijnlijker dan voorgaande keelontstekingen.
• Pijnlijke rode keel met in sommige gevallen een zichtbaar beslag op de amandelen.
• Opgezwollen / opgezette klieren van de lymfe in de hals liezen of oksel.
• Opgezwollen amandelen.
• Koorts (38 graden).
• Nergens zin in.
• Vermoeidheid: sommigen mensen hebben er weinig last van, anderen mensen zijn zo vermoeid dat ze extra rust moeten nemen.
• Gele verkleuring van de huid en/of oogwit (geelzucht).
• Lever- en miltvergroting.
• Hoofdpijn.
• Misselijkheid.
• Transpireren.
• Bloeduitstortinkjes in de mond.
• Hoesten.
• Rode huiduitslag.
• Hangerig gevoel (bij jonge kinderen).
• Kleine paarse vlekken aan de bovenkant van de mond.
• Stijve nek.
• Koude rillingen.
• Pijn achter de ogen.
• Zwelling van de ogen, of wallen onder de ogen.
• Verlies van eetlust.
• Algehele malaise.
• Gezwollen adenoïden (twee stukken weefsel aan de achterkant van de neus).
• Chronisch vermoeidheidssyndroom.

Bij jonge kinderen ontstaan er nauwelijks klachten indien ze het Pfeiffer virus krijgen. Soms krijgen ze last van rode huiduitslag, koorts en/of een hangerig gevoel. Tijdens de pubertijd kunnen de klachten ingrijpender zijn. De klachten beginnen vaak met keelpijn, hoofdpijn, koorts, grieperig en vermoeidheid. Daarnaast kunnen de lymfeklieren, de milt en lever opgezet zijn en/of tijdelijk minder goed functioneren. In de eerste paar weken overheersen de keelpijn en keelontsteking klachten. De meeste symptomen verdwijnen na 5 tot 8 weken, maar de vermoeidheid kan nog heel lang aanhouden.

Adviezen bij Pfeiffer

Tegen de ziekte van Pfeiffer zijn geen medicijnen. Er zijn een aantal factoren die kunnen helpen tegen de ziekte van Pfeiffer:

• Voldoende rust nemen.
• Geen vet voedsel eten.
• Veel verse groente en fruit eten.
• Geen alcohol drinken.
• Genoeg water, karnemelk of vruchtensap drinken (ongeveer 2 a 3 liter per dag).
• Deze factoren werken goed voor de lever.

In de alternatieve geneeskunde zijn er wel enkele middelen tegen Pfeiffer te vinden:

• Aromatherapie: ter verlichting van vermoeidheidsverschijnselen en andere symptomen zijn lavendel, eucalyptus, pepermunt of bergamot geschikt.
• Kruidengeneeskunde: Echinacea, Calendula (goudsbloem), hoge doses vitamine B en C (om immuunstelsel te stimuleren) zijn geschikt tegen de ziekte van Pfeiffer.
• Homeopathie: Belladonna en Phytolacca bij hoge koorts en opgezette klieren.
• Voedingstherapie: extra vitamine C en bioflavonoïden-stoffen en een eiwitrijk dieet om de weerstand te verhogen.

Bij de diagnose van Pfeiffer wordt er bij een lichamelijk onderzoek gekeken in de keel en naar de halsklieren en aan de lever gevoeld. Een bloedonderzoek kan de diagnose Pfeiffer bevestigen, maar geeft geen duidelijkheid over de duur van de ziekte.

Witte bloedcellen (lymfocyten en monocyten) gaan tijdens een Pfeiffer besmetting overheersen. De witte bloedcellen zijn vaak abnormaal van grootte, vorm en kleur. Bloedtesten tonen de antistoffen tegen het Epstein-Barr virus aan.